Alle wegen leiden naar... Damascus

U hebt toch gehoord hoe ik vroeger als Jood geleefd heb: hoe ik de kerk van God fel vervolgde en haar trachtte uit te roeien; en hoever ik het gebracht heb in de Joodse godsdienst, vele leeftijdgenoten onder mijn volk overtreffend in mijn grenzeloze ijver voor de overleveringen van mijn voorouders. Maar toen God, die mij had uitgekozen, nog in mijn moeders schoot, en die mij heeft geroepen door zijn genade, besloot zijn Zoon aan mij te openbaren om Hem onder de heidenvolken te verkondigen
Ga 1,13-16a


Marianne Goffoël

4-50

Het ontbrak de catechisten van weleer - en misschien zelfs nu nog - niet aan verbeeldingskracht om ons deze plotselinge ommekeer van Paulus op de weg naar Damascus, waarop hij zinspeelt in de passage van zijn brief aan de Galaten, te doen begrijpen.  Hij was zo van streek dat hij van zijn paard viel! 

Schilders, vanaf de 12e eeuw, plaatsten zich ook in dit kielzog om deze oogverblindende bekering af te beelden... Het verslag over Saul - dat was zijn naam "vroeger" - vertelt ons : "Een licht uit de hemel omhulde hem plotseling in zijn helderheid. Hij viel op de grond" (Handelingen 9). 

Het beeld dat de catechisten van vroeger naar voren brachten, spreekt voor zich. De verklaring ligt natuurlijk niet in een fysieke val, maar in een zeer spirituele, zeer innerlijke val. Van je paard vallen is van hoog af vallen! Alleen de grote heren reden vroeger op zulke paarden... Saul werd daarom in zijn trots neergeslagen en viel van heel hoog af dankzij dat licht dat hem omhulde in zijn helderheid, deze persoonlijke ontmoeting met God.  

Hij valt van zijn zekerheden - die verbrijzeld zijn. Hij, die de tradities van zijn vaders in ere moest houden door de Kerk van God te vervolgen, valt in de nederigheid die God groot maakt. Hij gaat een andere soort relatie aan. Hij gaat van vechten tegen anderen naar vechten tegen zichzelf. Hij gaat van de dood naar het leven, hij staat weer op, net als Christus.  Saul was de naam van een koning... Hij zal binnenkort, als hij aan zijn nieuwe missie begint, "Paulus" heten, wat betekent "klein, nederig, zwak". We zijn allemaal geroepen om deze ervaring te ondergaan, op de een of andere dag... En deze ervaring, hoe donderend of stil ook, zal voor altijd een stichtingsmoment zijn, dat ons nu - onweerstaanbaar - zal aanzetten tot het verkondigen van het Evangelie van Christus om ons heen.

Marianne Goffoël
Bruxelles
Beeld : Caravaggio : La Conversion de saint Paul - Santa Maria del Popolo (Rome) - © Wikipédia

Tous les chemins mènent... à Damas

 

0
Shares