50 jours pour vivre le temps pascal

Leven-gevende ervaringen

Version française ci-dessous

Marie-Ann de Cocker

De superlatieven en levendigheid waarmee Lucas de ontmoeting van Elisabeth en Maria beschrijft zijn opvallend: Maria vertrekt met spoed - meteen sprong het kind op – met luide stem - met heel mijn hart - met al mijn adem -  alle generaties prijzen mij gelukkig - grote dingen heeft de Machtige met mij gedaan - iedere generatie weer - … 

De diepe inspirerende ervaring van gezien te zijn in de geringheid en kwetsbaarheid is niet te beschrijven. Woorden buitelen over elkaar, ook superlatieven volstaan niet om die ervaring uit te drukken.  

Op leven schenken staat geen leeftijd. Je bent nooit te oud (Elisabeth) of te jong (Maria). Wat aan dat schenken vooraf gaat is tot leven geroepen zijn, gewekt zijn door een Liefde die groter is dan alles wat we zelf kunnen bedenken. 

De ontmoeting van Elisabeth en Maria én deze van hun nog ongeboren kinderen evoceert die leven gevende ervaring.  

Het stemt tot nadenken. Dit verhaal gaat over alle generaties…. Dus ook over ons?!  

Hoe, door wie of wat ben ik tot leven geroepen en hoe kan ik op mijn beurt leven schenken en anderen tot leven roepen. Die opdracht lezen we bij Lucas. Die opdracht is in wezen heel eenvoudig maar ook uitdagend: de geringsten zien, hun kwetsbaarheid erkennen, in respectvolle open dialoog ons medemens-zijn ontdekken, elkaar aanspreken op onze kracht.  

Waar dat gebeurt, gebeurt God.  

Ik zie het bij gezinnen die vluchtelingen ondersteunen en bij de verenigingen waar armen het woord nemen: vaak wordt daar leven geschonken en worden ze mooier mede-mens aan elkaar.  

Ik zie het bij onderwijsmensen die op stap gaan met leerlingen die  men ‘lastig’ noemt: dat er leven geschonken wordt en betrokkenen de kans krijgen om medestanders te worden. 

Ik zie ook dat tot leven roepen en leven schenken niet gebeurt: waar mensen zich verheven voelen boven anderen, waar mensen benomen zijn door dagelijkse zorgen om gezondheid of geld, waar politici bezig zijn met de volgende verkiezing in plaats van met hun opdracht tot gemeenschapsopbouw nu.  

Bidden wij voor alle ongezienen om nabije mensen en leven-gevende ervaringen. 

Lezingen van de dag:

  • Sef.3, 14-18a Hij jubelt om u van vreugde
  • Of Rom.12, 9-16b: Beoefent de gastvrijheid
  • Lc.1, 39-56: Het bezoek aan Elizabeth

Des rencontres vivifiantes

Marie-Ann de Cocker

Les superlatifs avec lesquels Luc décrit la rencontre entre Élisabeth et Marie sont frappants : Marie part en toute hâte ; l'enfant a immédiatement jailli ;  d'une voix forte ; de tout mon cœur ; de tout mon souffle ; toutes les générations me louent ; grandes choses que le Puissant m'a faites ; toutes les générations encore,… 

L'expérience d'être accueilli et reconnu dans sa petitesse et sa vulnérabilité est indescriptible. Les mots s'entrechoquent, même les superlatifs ne suffisent pas à exprimer cette expérience. Il n'y a d’ailleurs pas d’âge pour découvrir cela et accueillir le don de la vie. On n'est jamais trop vieux (comme Elisabeth) ou trop jeune (comme Marie) pour cela. Ce qui précède ce don de la vie, c'est d'être appelé à la vie, être porté par un Amour plus grand que tout ce que nous pouvons imaginer. La rencontre entre Elisabeth et Marie et celle de leurs enfants encore à naître évoquent cette expérience de vie.  Cette histoire concerne toutes les générations....  et elle nous invite à méditer sur notre propre vie. 

Comment, par qui ou par quoi suis-je appelé à la vie et comment puis-je à mon tour donner la vie et appeler les autres à vivre ? C'est la tâche que nous lisons dans Luc. Cette mission est très simple, mais elle comporte aussi un défi : regarder les plus petits, reconnaître leur vulnérabilité, découvrir nos semblables dans un dialogue respectueux et ouvert…  Là où cela se produit, Dieu se révèle.  

Dans ma vie, je vois cela dans les familles qui soutiennent les réfugiés et dans les associations où les pauvres sont accueillis : souvent, la vie y est donnée et ils deviennent des êtres humains plus beaux les uns pour les autres.  Je le vois chez les enseignants qui s’en sortent avec des élèves dits "difficiles": la vie est donnée et les personnes concernées ont la possibilité de devenir davantage humaines ! 

Mais nous voyons aussi tous ces lieux où l'appel à la vie n’est pas entendu : là où les gens se croient au-dessus des autres, là où les gens sont pris par des soucis du quotidien, là où les politiciens sont davantage occupés par la prochaine élection que par leurs missions… 

En cette fête de la visitation, prions pour tous ceux qui ne sont pas vus et visités, afin qu’ils puissent faire l’expérience de vraies rencontre vivifiantes.   

Lectures du jour :

  • 1re lect. : So 3, 14-18 ou Rm 12, 9-16b
  • Cantique : Is 12, 2, 3, 4bcd, 4e-5, 6 
  • Évangile : Lc 1, 39-56 

Crédit photo : iStock / SeventyFour

0
Shares